Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (Εργασία μαθητών)

Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ή σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες ή αφροδίσια νοσήματα ονομάζονται ασθένειες ή μολύνσεις οι οποίες μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω της ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένων του στοματικού και του πρωκτικού σεξ. Η συνεχής αλλαγή ερωτικών συντρόφων, το σεξ χωρίς προφύλαξη ξύπνησαν ξεχασμένα αφροδίσια νοσήματα, ενώ παράλληλα παρατηρείται και έξαρση των ιογενών, σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, όπως είναι: ο έρπητας των γεννητικών οργάνων, οι HPV λοιμώξεις (τα κονδυλώματα), το AIDS, οι ηπατίτιδες Β και C Μέχρι την δεκαετία του 1990, τα ΣΜΝ ήταν ευρέως γνωστά ως αφροδίσια νοσήματα (venereal diseases). Το επίθετο “αφροδίσιος” προέρχεται από το όνομα Αφροδίτη (Venereal από το λατινικό Venus), που ήταν η αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή θεά του έρωτα . Κοινωνική νόσος ήταν ένας άλλος ευφημισμός.

Σεξουαλικώς μεταδιδόμενη λοίμωξη είναι ένας ευρύτερος όρος απ’ ότι το σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Μια λοίμωξη είναι μια αποίκιση από ένα παρασιτικό είδος, το οποίο μπορεί να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις. Σε μια ασθένεια η λοίμωξη οδηγεί σε μειωμένη ή μη φυσιολογική λειτουργία. Και στις δύο περιπτώσεις η κατάσταση μπορεί να μην παρουσιάζει σημάδια ή συμπτώματα. Για παράδειγμα, η μηνιγγίτιδα μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής αλλά δεν είναι χαρακτηρισμένη ως ένα ΣΜΝ, επειδή η σεξουαλική επαφή δεν είναι το κύριο μέσο μετάδοσης για τα παθογόνα που προκαλούν μηνιγγίτιδα. ΣΜΝ είναι μια μόλυνση που έχει αμελητέα πιθανότητα μετάδοσης με άλλα μέσα εκτός της σεξουαλικής επαφής, αλλά έχει ένα ρεαλιστικό μέσο μετάδοσης με τη σεξουαλική επαφή. Έτσι, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι, αν ένα άτομο έχει προσβληθεί από ένα ΣΜΝ, π.χ. χλαμύδα, γονόρροια, έρπητα των γεννητικών οργάνων, τότε αυτά διαβιβάστηκαν σε αυτό μέσω σεξουαλικής επαφής. Προειδοποιητικά σημάδια, συμπτώματα; Η ύπαρξη των παρακάτω συμπτωμάτων δεν σημαίνει υποχρεωτικά την προσβολή του ατόμου από σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια. Όμως η γονόρροια, τα χλαμύδια, ή σύφιλη και ο έρπης των γεννητικών οργάνων μπορούν να τα προκαλέσουν. Στους άνδρες : Εκκρίσεις από το πέος που έχουν χρώμα όπως το πύον, ή ακόμη και διαυγή υγρά που εξέρχονται από την ουρήθρα.

• Πόνος Ή κάψιμο κατά την ούρηση.
• Συχνουρία.
• Εξελκώσεις στο πέος ή σε άλλα σημεία της γεννητικής ή πρωκτικής περιοχής. Στις γυναίκες (1):
• Εκκρίσεις από τον κόλπο: αλλαγή στην ποσότητα, το χρώμα και την οσμή των κολπικών υγρών.
• Πόνος ή κάψιμο κατά την ούρηση και συχνουρία
• Έλκη στην περιοχή των γεννητικών οργάνων : ο έρπης των γεννητικών οργάνων όπως και η σύφιλη μπορούν να προκαλέσουν έλκη στη γεννητική και πρωκτική περιοχή. Στις γυναίκες (2):
• Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή: οι σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες είναι συχνή αιτία δυσπαρεύνιας που συνοδεύεται και από ανώμαλες εκκρίσεις από τον κόλπο, απώλεια αίματος, δυσουρία ή ακόμη από έλκη των γεννητικών οργάνων.
• Ανώμαλες αιμορραγίες από τον κόλπο: η εμφάνιση αίματος μεταξύ των περιόδων, ιδιαίτερα όταν αυτή ακολουθεί τη σεξουαλική επαφή. Η γονόρροια και τα χλαμύδια είναι από τις συχνότερες αιτίες που προκαλούν ανώμαλες αιμορραγίες από τον κόλπο.

Κονδυλώματα

Ο ιός αυτός προκαλεί τον ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται καλοήθη εξογκώματα που είναι περισσότερο ενοχλητικά παρά επικίνδυνα, αλλά τα οποία είναι ιδιαίτερα μεταδοτικά.
Τα Οξυτενή Κονδυλώματα, όπως είναι η τυπική ονομασία των κονδυλωμάτων, μεταδίδονται κυρίως με την σεξουαλική επαφή. Διαφορετικά στελέχη, του ιού HPV, προκαλούν τις μυρμηκίες σε διάφορα σημεία του σώματος. Οι μυρμηκίες μεταδίδονται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών.
• Μετά την αρχική επαφή, ο ιός HPV μπορεί να μείνει ανενεργός ή σε λανθάνουσα κατάσταση στο δέρμα και ενδέχεται να μην υπάρξουν αμέσως ορατά συμπτώματα. Αυτό σημαίνει ότι πολλά άτομα ενδέχεται να είναι φορείς του ιού HPV χωρίς να το μάθουν ποτέ. Μπορεί να χρειαστούν ακόμα και έξι μήνες για να αναπτυχθεί ένα κονδύλωμα (περίοδος επώασης). Μολονότι είμαστε όλοι εκτεθειμένοι στον ιό HPV, ορισμένοι φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτόν, ενώ άλλοι είναι εκ φύσεως πιο ανθεκτικοί.
• Τα κονδυλώματα εμφανίζονται συχνότερα όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού είναι ευάλωτο ή εξασθενημένο.
• Εντοπίζονται κυρίως στα γεννητικά όργανα και τις περιοχές γύρω από αυτά, καθώς και στην περιοχή του δακτυλίου του πρωκτού και της μεσογλουτιαίας αύλακας. Πολύ σπάνιες είναι εξωγεννητικές θέσεις, όπως η στοματική κοιλότητα ή οι γωνίες των χειλιών.
• Πολλαπλασιαζόμενα μπορούν να σχηματίζουν μεγάλες πλάκες.
• Αφού συλλέγουμε το βιολογικό δείγμα, το αποστέλλουμε για μοριακή ανάλυση, και απομόνωση ολικού DNA και RNA. Συνιστούμε ταυτοποίηση υποτύπων του ιού HPV, ανίχνευση και τυποποίηση με ανάλυση μικροσυστοιχιών, και έλεγχο της ογκογόνου δραστηριότητας του HPV.
• Οι γυναίκες με οξυτενή κονδυλώματα παρουσιάζουν αυξημένη επίπτωση λοίμωξης με HPV του τραχήλου της μήτρας και ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία.
Συνιστούμε test pap ανά εξάμηνο. Κονδυλώματα, HPV Αποτελούν μια μεγάλη ομάδα ιών με διάφορη κλινική εικόνα και σημασία και ο αριθμός τους υπολογίζεται γύρω στους 80. Οφείλονται στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) και προσβάλλουν κυρίως τον τράχηλο της μήτρας, τον κόλπο και το αιδοίο. Οι πιο επικίνδυνοι ιοί που έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι οι HPV-16, HPV-18, HPV-31, HPV-33 και HPV-45. Τα παιδιά μπορεί να επιμολυνθούν από τον ιό κατά τον τοκετό. Κονδυλώματα Θεραπεία Η εξέταση για την πρόληψη αλλά και την ανακάλυψη της προσβολής του τραχήλου της μήτρας από τον ιό HPV είναι το Τεστ – Παπανικολάου. Αρχικά πρέπει να γίνει κολποσκόπηση και βιοψία από τις ύποπτες περιοχές. Θεραπευτικά εφαρμόζονται τα λέιζερ στην χειρουργική του τραχήλου της μήτρας και η χρήση της διαθερμίας στην εξάχνωση του παθολογικού ιστού. Η τακτική παρακολούθηση της ασθενούς μετά την θεραπεία είναι απαραίτητη στις περιπτώσεις που έχει γίνει συντηρητική θεραπεία. Σταθμός για την πρόληψη της λοίμωξης αποτελεί το τετραδύναμο εμβόλιο Gardasil που προφυλάσσει από τους ιούς HPV 6,11,16,18. Χορηγείται σε 3 δόσεις στις ηλικίες 14-25, χωρίς φυσικά να αποκλείονται μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες.
• Τα ογκογόνα - καρκινογόνα στελέχη του ιού HPV δεν προκαλούν ορατά κονδυλώματα.
• Προκαλούν όμως δυσπλασία, μια προκαρκινική βλάβη στα κύτταρα του τραχήλου της μήτρας ή του ορθού.
• Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος έχει εμφανίσει δυσπλαστικές αλλοιώσεις λόγω του ιού, θα εμφανίσει καρκίνο. (Μόνο το 2% των γυναικών που εμφανίζουν δυσπλασία εμφανίζουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας). • Η θεραπεία τους είναι ιδιαίτερα επιτυχής και οριστική, με την χρήση CO2 LASER με τοπική αναισθησία.
• Χρειάζεται συχνή αυτοεξέταση από τον ίδιο τον πάσχοντα ή την πάσχουσα, έτσι ώστε να εντοπίζονται εγκαίρως πιθανές νέες βλάβες, και να προχωρούμε γρήγορα στην εξάλειψη τους.
• Αυτές μπορεί να είναι υπολειμματικές βλάβες, καθώς και βλάβες που ήδη "επωάζονταν".
• Επειδή ο χρόνος επώασης κυμαίνεται από 1-8 μήνες, κριτήριο ιάσεως είναι η πλήρης ανυπαρξία βλαβών επί 8 μήνες.

• Επανεμφάνιση σε μεταγενέστερο χρόνο, πέραν του έτους, οφείλεται σε επαναμόλυνση.

Έρπης Γεννητικών Οργάνων (HSV-2)

Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι ένα επαναλαμβανόμενο φυσαλιδώδες εξάνθημα του δέρματος και των βλεννογόνων στη περιοχή μεταξύ ομφαλού και γλουτών, πριν από το οποίο συνήθως εμφανίζονται πρόδρομα συμπτώματα όπως φαγούρα, κάψιμο και τσούξιμο.
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι ένα συχνό αφροδίσιο νόσημα, το οποίο προκαλείται κυρίως από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 2 (HSV-2 - herpes simplex virus) αλλά μπορεί να προκληθεί και από τον HSV-1.
Η πρωτογενής λοίμωξη μπορεί να περιλαμβάνει συναφή γενικευμένα συμπτώματα τύπου γρίπης, όπως πυρετό, κεφαλαλγία, αίσθημα κακουχίας και μυαλγία, τα οποία εμφανίζονται 2-20 ημέρες μετά την έκθεση. Ενδέχεται επίσης να αναπτυχθεί λεμφαδενοπάθεια κατά τη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα.
Συνήθως οι υποτροπές δεν περιλαμβάνουν συστηματικά συμπτώματα και είναι λιγότερο σοβαρές από την αρχική εκδήλωση. Κατά την υποτροπή, οι βλάβες εμφανίζονται στην ίδια περιοχή αλλά είναι λιγότερες σε αριθμό και θεραπεύονται γρηγορότερα. Συνήθως οι βλάβες κατά την υποτροπή εκδηλώνονται ως ομαδοποιημένες βλατίδες σε ερυθηματώδη βάση, οι οποίες εξελίσσονται σε κυστίδια με λεπτά τοιχώματα, έλκη και, στη συνέχεια, σε μαλακές εφελκίδες. Σε 3-4 ημέρες σχηματίζονται οι ξερές εφελκίδες, οι οποίες επιτρέπουν την επούλωση.
Κατά την επούλωση ενδέχεται να εμφανιστεί υπολειμματική υπομελάγχρωση, υπερμελάγχρωση και ουλοποίηση.
Αντιμετώπιση Καθώς δεν υπάρχει θεραπεία για τον έρπητα των γεννητικών οργάνων, η θεραπευτική αντιμετώπιση αποσκοπεί στη μείωση του αριθμού των υποτροπών με χρήση κατασταλτικής θεραπείας και στην επαγωγή της ταχείας επούλωσης, όταν υπάρχει υποτροπή.
Επιπροσθέτως, η θεραπεία αποσκοπεί στη μείωση της μολυσματικότητας περιορίζοντας την εξάπλωση του ιού, καθώς και στη μείωση των επιπλοκών, όπως η κατακράτηση ούρων και η άσηπτη μηνιγγίτιδα.
Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν η ακυκλοβίρη, τόσο από του στόματος όσο και τοπική χρήση, ως θεραπεία πρώτης γραμμής για την αντιμετώπιση των υποτροπών. Δεδομένης της χαμηλής βιοδιαθεσιμότητας της ακυκλοβίρης οι δόσεις πρέπει να χορηγούνται συχνά. Η τυπική δοσολογία της από του στόματος χορηγούμενης ακυκλοβίρης για υποτροπή είναι 200mg πέντε φορές ημερησίως για 5 ημέρες. Επίσης έχουν βρεθεί και άλλα αποτελεσματικά δοσολογικά σχήματα, συμπεριλαμβανομένων των 400mg τρεις φορές ημερησίως για 5 ημέρες, 800mg τρεις φορές ημερησίως για 2 ημέρες και 800mg δύο φορές ημερησίως για 5 ημέρες
Η συχνή χορήγηση δόσης της ακυκλοβίρης οδήγησε στην ανάπτυξη της βαλακυκλοβίρης και της φαμσικλοβίρης (τα προφάρμακα της ακυκλοβίρης και πενσικλοβίρης, αντίστοιχα) ως εναλλακτικές θεραπείες με βελτιωμένη βιοδιαθεσιμότητα.
Η χρήση τοπικής ακυκλοβίρης δεν πρέπει να ενδείκνυται καθώς είναι λιγότερο αποτελεσματική σε σχέση με την από του στόματος ακυκλοβίρη.
Έχει αποδειχτεί ότι η βαλακυκλοβίρη είναι αποτελεσματική σε δόσεις των 500mg δύο φορές ημερησίως για 3 ημέρες ή 1000mg μία φορά ημερησίως για 5 ημέρες. Για την από του στόματος βαλακυκλοβίρη έχει μελετηθεί, επίσης, το δοσολογικό σχήμα 2000mg δύο φορές ημερησίως για 1 ημέρα, το οποίο έχει αποδειχτεί ότι είναι πιο βολικό. Ωστόσο απαιτούνται περαιτέρω συγκριτικές ερευνητικές μελέτες.
Η φαμσικλοβίρη είναι αποτελεσματική όταν χορηγείται σε δόση των 1000 mg δύο φορές ημερησίως για 1 ημέρα. Επίσης μπορεί να χορηγηθεί σε δόση των 125mg δύο φορές ημερησίως για 5 ημέρες.
Η ακυκλοβίρη, η βαλακυκλοβίρη και η φαμσικλοβίρη μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως κατασταλτική θεραπεία.
Στα ανοσοκατασταλμένα άτομα υπάρχουν πιο συχνές υποτροπές και μπορεί να αναπτύξουν πιο σοβαρές βλάβες, ενώ απαιτείται μεγαλύτερη περίοδος θεραπείας με υψηλότερες δόσεις από εκείνες που χρησιμοποιούνται σε ανοσοεπαρκή άτομα. Για τα σοβαρά περιστατικά ενδεχομένως να απαιτείται ενδοφλέβια θεραπεία. Σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών έχουν χρησιμοποιηθεί κατασταλτικά δοσολογικά σχήματα. Η μακροχρόνια θεραπεία μπορεί να οδηγήσει στην επιλογή των ανθεκτικών στελεχών του ιού. Σε περίπτωση ανθεκτικότητας στην ακυκλοβίρη μπορεί να απαιτείται ενδοφλέβια θεραπεία με φοσκαρνέτη.
Μια άλλη σημαντική πτυχή ως προς την αντιμετώπιση του έρπητα των γεννητικών οργάνων είναι το ψυχοκοινωνικό αντίκτυπο. Η υποτροπιάζουσα φύση του έρπητα των γεννητικών οργάνων μπορεί να έχει σημαντικές συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις για τους ασθενείς. Η συμβουλευτική ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να τους βοηθήσει ως προς την αντιμετώπιση της μόλυνσης και την πρόληψη της σεξουαλικής και περιγεννητικής μετάδοσης. Ο γιατρός μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τους ασθενείς για την καλύτερη διαχείριση της νόσου, ενημερώνοντάς τους σχετικά με την εξέλιξή της.

Μολυσματική Τέρμινθος

Η μολυσματική τέρμινθος αποτελεί μια ιδιαίτερα συχνή νόσο για τα νεαρά παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Η σπανιότητα εμφάνισής της στους ενήλικες, ακόμη και σε γονείς με πολύ στενή επαφή με τα παιδιά τους που έχουν τη νόσο, υποδηλώνει σχεδόν καθολική έκθεση και μακροχρόνια ανοσία στον ιό.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι οι διακριτικές, θολωτές ερυθηματοειδείς βλατίδες, στις οποίες συχνά υπάρχει ένα κεντρικό ομφαλωτό εντύπωμα. Κατά την απλή εξέταση μπορεί να μοιάζουν με φλύκταινες, αλλά κατά την ψηλάφηση είναι συμπαγείς. Μπορεί να εντοπίζονται σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, αλλά εμφανίζονται συχνότερα στη μασχαλιαία χώρα, τις πλευρές του κορμού, την κοιλία, το πρόσωπο, τους μηρούς και τους γλουτούς. Επίσης μπορεί να μοιάζουν με δερματικά ράκη σε παρατριμματικές περιοχές. Σε περίπτωση δευτερογενούς λοίμωξης ή φλεγμονώδους απόκρισης του ξενιστή στον ιό μπορεί να δημιουργηθούν μεγάλες, ερυθηματοειδείς και επώδυνες βλατίδες ή φλύκταινες. Επίσης πολύ συχνή είναι και η περιβάλλουσα δερματίτιδα, η θεραπεία της οποίας ενδέχεται να είναι δύσκολη μέχρι την υποχώρηση της βλάβης. Οι βλάβες γύρω από τους οφθαλμούς ενδέχεται να προκαλέσουν επιπεφυκίτιδα.

Συνήθως η κλινική διάγνωση της μολυσματικής τερμίνθου είναι πολύ εύκολη, αλλά σε περίπτωση εμφάνισής της σε σημείο με τριχοειδή κεράτωση μπορεί να αποτελεί πρόκληση. Βάσει της κλινικής εκτίμησης συνήθως αποκλείονται η θυλακίτιδα, τα δερματικά ράκη, τα κονδυλώματα και η κεγχροειδής ακμή. Ως προς την κλινική εικόνα ενδέχεται να επικρατεί η δερματίτιδα, με τη μολυσματική τέρμινθο να είναι κρυμμένη μεταξύ του ερυθήματος που προκαλείται από την ατοπική δερματίτιδα. Μια πολύ μεγάλη τέρμινθος μπορεί να μοιάζει με επιδερμοειδή κύστη. Η διάγνωση μπορεί να επιτευχθεί μέσω μικροσκοπικής εξέτασης ενός επιχρίσματος τερμίνθου σε KOH, αλλά απαιτείται κάποια εμπειρία και σπάνια απαιτείται. Επίσης και η βιοψία απαιτείται σε σπάνιες περιπτώσεις, ενώ η παθολογική διάγνωση της μολυσματικής τερμίνθου συνήθως είναι τυχαία, λόγω ύπαρξης κάποιας άλλης υποψίας.
Η μολυσματική τέρμινθος προκαλείται από έναν DNA ιό ευλογιάς. Η μόλυνση συνήθως μεταδίδεται μέσω της ανθρώπινης επαφής αλλά και μέσω μικροβιοφόρων ουσιών, φορμιτών.

Χλαμύδια

Τα χλαμύδια είναι θεραπεύσιμο νόσημα και προκαλείται από τα βακτήρια Chlamydia trachomatics. Τα συμπτώματα εμφανίζονται 5-20 ημέρες από την στιγμή της μόλυνσης. Μεταδίδονται μέσω κολπικής, στοματικής ή πρωκτικής συνουσίας. Καθώς η λοίμωξη είναι συχνά ασυμπτωματική, στο 75% των γυναικών και στο 50% των ανδρών, είναι πιθανόν να έχουμε μολυνθεί και να μην το γνωρίζουμε. Συμπτώματα Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι έκκριση κολπικών υγρών, πόνος κατά την σεξουαλική επαφή, συχνουρία, δυσουρία, κνησμός κατά την ούρηση είναι πιο εμφανή και αναγνωρίζονται εύκολα. Κολπική αιμορραγία μπορεί να υπάρχει. Στειρότητα μπορεί να προκληθεί. Θεραπεία Η θεραπεία των χλαμυδίων γίνεται με φάρμακα της οικογένειας των μακρολίδων, όπως είναι η αζιθρομυκίνη (μονοήμερη θεραπεία), ή με τερακυκλίνες, όπως είναι η δοξυκυκλίνη ή με ερυθρομυκίνη. Η πενικιλίνη, η οποία προσφέρει θεραπεία σε πολλά αφροδίσια νοσήματα, είναι εντελώς αναποτελεσματική στα χλαμύδια.

Σύφιλη

Θεραπεία: Η σύφιλη είναι μία βακτηριακή μόλυνση που συνήθως μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή. Η νόσος ξεκινάει με μία ανώδυνη πληγή στα γεννητικά όργανα, το ορθό έντερο ή το στόμα, και εξελίσσεται σε στάδια, προσβάλλοντας όσους έρχονται σε άμεση επαφή με τα έλκη που προκαλεί στο δέρμα και τους βλεννογόνους.
Μετά την αρχική μόλυνση, το βακτήριο της σύφιλης μπορεί να μείνει αδρανές στον οργανισμό για αρκετές δεκαετίες πριν ενεργοποιηθεί. Η σύφιλη στο αρχικό στάδιο μπορεί να θεραπευτεί και αρκετές φορές μάλιστα αρκεί μία ενέσιμη δόση πενικιλίνης. Αν δεν αντιμετωπιστεί, τότε μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην καρδιά, τον εγκέφαλο ή άλλα όργανα, απειλώντας ακόμα και τη ζωή του ασθενούς.
syphlis1
Συμπτώματα: Η σύφιλη εξελίσσεται σε στάδια και τα συμπτώματά της ποικίλλουν σε κάθε στάδιο. Ορισμένες φορές ωστόσο, τα στάδια μπορεί να συμπέσουν και τα συμπτώματα να μην εκδηλωθούν με την ίδια σειρά. Υπάρχει πιθανότητα μόλυνσης χωρίς την εκδήλωση κανενός συμπτώματος για πολλά χρόνια.
Πρωτογενής σύφιλη. Το πρώτο σημάδι της σύφιλης είναι μία μικρή πληγή, που αποκαλείται και σκληρό έλκος και εμφανίζεται στο σημείο όπου το βακτήριο πρωτοεισχώρησε στο σώμα. Αν και αρκετοί άνθρωποι εμφανίζουν μονάχα μία πληγή, κάποιοι άλλοι εκδηλώνουν αρκετές πληγές. Η πληγή παρουσιάζεται συνήθως τρεις βδομάδες από τη στιγμή της μόλυνσης. Πολλοί ασθενείς δεν παρατηρούν την πληγή, γιατί τις περισσότερες φορές είναι ανώδυνη και κρυμμένη μέσα στον κόλπο ή το ορθό έντερο. Η πληγή επουλώνεται από μόνη της μέσα σε διάστημα έξι εβδομάδων.
Δευτερογενής σύφιλη. Μέσα σε μερικές βδομάδες από την επούλωση της αρχικής πληγής, μπορεί να εκδηλωθεί εξάνθημα αρχικά στον κορμό και στη συνέχεια σε όλο το σώμα, ακόμα και στις παλάμες των χεριών ή τα πέλματα των ποδιών. Το εξάνθημα αυτό συνήθως δεν προκαλεί κνησμό και μπορεί να συνοδεύεται από βλάβες που θυμίζουν μυρμηκίες μέσα στο στόμα ή την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν ακόμα μυϊκούς πόνους, πυρετό, πονόλαιμο και πρήξιμο στους λεμφαδένες. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να υποχωρήσουν εντελώς μέσα σε λίγες βδομάδες και να υποτροπιάσουν αρκετές φορές μέσα σε διάστημα ενός χρόνου.
Λανθάνουσα σύφιλη. Αν ο ασθενής δεν ακολουθήσει θεραπευτική αγωγή, τότε η ασθένεια περνάει από τη δευτερογενή στη λανθάνουσα φάση, όπου παύουν να υπάρχουν συμπτώματα. Αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια. Τα συμπτώματα μπορεί να μην επανεμφανιστούν ποτέ, αλλά η νόσος μπορεί να περάσει και στο τριτογενές στάδιο.
Τριτογενής σύφιλη. Περίπου το 15-30% των ασθενών που δεν ακολουθούν θεραπεία για τη σύφιλη, παρουσιάζουν επιπλοκές που στα τελικά στάδια της νόσου μπορεί να βλάψουν τον εγκέφαλο, τα νεύρα, την καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, το συκώτι, τα οστά και τους συνδέσμους. Τα προβλήματα αυτά μπορεί να εκδηλωθούν πολλά χρόνια μετά την αρχική μόλυνση. Ανάλογα με τον εντοπισμό της βλάβης, η ασθένεια παίρνει και την αντίστοιχη ονομασία, με πιο χαρακτηριστικές την καρδιαγγειακή σύφιλη, τη νευροσύφιλη και τη σύφιλη των οστών.
Συγγενής σύφιλη. Τα μωρά που γεννιούνται από μητέρες που πάσχουν από σύφιλη, είναι πιθανό να μολυνθούν μέσω του πλακούντα ή κατά τη διάρκεια του τοκετού. Τα περισσότερα νεογνά με συγγενή σύφιλη δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα, αν και ορισμένα εμφανίζουν εξάνθημα στις παλάμες των χεριών ή τα πέλματα των ποδιών τους. Αν η νόσος εξελιχθεί, μπορεί να προκαλέσει κώφωση, καθώς και δυσμορφίες στα δόντια και τη μύτη.
syphlis2b
Πότε να επισκεφτείτε τον δερματολόγο Κλείστε ένα ραντεβού με τον δερματολόγο-αφροδισιολόγο σας, αν παρατηρήσετε ασυνήθιστες εκκρίσεις, έλκη ή εξάνθημα σε εσάς ή το παιδί σας, ιδιαίτερα αν παρουσιάζονται στη βουβωνική χώρα.
Αιτίες Η αιτία της σύφιλης είναι ένα βακτήριο που λέγεται Treponema pallidum. Η πιο κοινή οδός μετάδοσης της νόσου είναι με την επαφή μιας βλάβης ενός ασθενούς. Το βακτήριο εισέρχεται στον οργανισμό μέσα από μικρές πληγές ή κοψίματα που υπάρχουν στο δέρμα ή τις βλεννόγονους μεμβράνες.
Η σύφιλη είναι μεταδοτική στο πρωτογενές και το δευτερογενές στάδιό της, και ορισμένες φορές στην αρχή της λανθάνουσας φάσης. Δεν μπορεί να μεταδοθεί με το άγγιγμα ή τη χρήση ενός μολυσμένου ενδύματος, μαχαιροπίρουνου, πόμολου, τουαλέτας, μπανιέρας ή πισίνας. Σε περίπτωση θεραπείας, υπάρχει πάντα η πιθανότητα επαναμόλυνσης αν ο θεραπευμένος ασθενής έρθει εκ νέου σε επαφή με μία ξένη πληγή σύφιλης.
Παράγοντες κινδύνου Οι παράγοντες που μπορεί να ευνοήσουν την μετάδοση της γονόρροιας είναι:
Η σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις. Ο μεγάλος αριθμός ερωτικών συντρόφων. Η σεξουαλική επαφή μεταξύ αντρών. Η μόλυνση με τον ιό HIV, που προκαλεί το Aids. Επιπλοκές Αν η σύφιλη δεν θεραπευτεί, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες σε όλο το σώμα. Η σύφιλη αυξάνει επίσης τον κίνδυνο μόλυνσης με τον ιό HIV, ενώ απειλεί τις γυναίκες με σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια της κύησης. Η θεραπεία μπορεί να προλάβει μελλοντικές βλάβες, αλλά δεν μπορεί να διορθώσει ή να αναστρέψει βλάβες που έχουν ήδη προκληθεί.
Μικρά εξογκώματα ή ογκίδια. Αυτά τα εξογκώματα μπορεί να αναπτυχθούν στο δέρμα, τα οστά, το ήπαρ ή οποιοδήποτε άλλο όργανο του σώματος στα τελικά στάδια της νόσου. Τα ογκίδια αυτά εξαφανίζονται μετά από θεραπεία με αντιβιοτικά.
Νευρολογικά προβλήματα. Η σύφιλη μπορεί να προκαλέσει μία σειρά από προβλήματα στο νευρικό σύστημα, όπως εγκεφαλικό, μηνιγγίτιδα, κώφωση, διαταραχές στην όραση και άνοια.
Καρδιαγγειακά προβλήματα. Μπορεί να προκληθεί ανεύρυσμα και φλεγμονή στην αορτή (τη μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος), καθώς και σε άλλα αιμοφόρα αγγεία. Η σύφιλη μπορεί επίσης να επιφέρει βλάβες στις βαλβίδες της καρδιάς.

Μόλυνση HIV. Έχει υπολογιστεί ότι οι ενήλικες με σεξουαλικά μεταδιδόμενη σύφιλη ή άλλα έλκη στα γεννητικά όργανα έχουν 2 έως 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν με τον ιό HIV. Μία πληγή της σύφιλης αιμορραγεί εύκολα, παρέχοντας έτσι μία οδό στον ιό HIV για να εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Επιπλοκές στην κύηση και τον τοκετό. Αν μία γυναίκα είναι έγκυος, τότε μπορεί να μεταδώσει τη σύφιλη στο αγέννητο μωρό της. Η συγγενής σύφιλη αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο αποβολής, θνησιγένειας και θανάτου του νεογνού μέσα στις πρώτες μέρες της ζωής του.
Εξετάσεις και διάγνωση Η σύφιλη μπορεί να διαγνωστεί με την εξέταση δείγματος από το:
Αίμα. Οι αιματολογικές εξετάσεις μπορούν να επιβεβαιώσουν την παρουσία των αντισωμάτων που παράγει ο οργανισμός για να καταπολεμήσει τη μόλυνση. Τα αντισώματα αυτά παραμένουν στον οργανισμό για πολλά χρόνια, οπότε η εξέταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διαπιστωθεί μία τρέχουσα ή μία παλαιότερη μόλυνση. Υγρό από τις πληγές. Ο δερματολόγος-αφροδισιολόγος μπορεί να λάβει ένα μικρό κυτταρικό δείγμα από μία πληγή και να το στείλει για μικροσκοπική παρατήρηση. Η εξέταση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στο πρωτογενές και το δευτερογενές στάδιο της σύφιλης, όταν οι πληγές είναι φανερές. Εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Αν ο γιατρός υποπτεύεται επιπλοκές της σύφιλης στο νευρικό σύστημα, τότε μπορεί να συστήσει την ανάλυση δείγματος εγκεφαλονωτιαίου υγρού, το οποίο λαμβάνεται με οσφυϊκή παρακέντηση. syphlis3b Θεραπείες και φάρμακα Αν η σύφιλη διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί στα αρχικά της στάδια, είναι εύκολο να θεραπευτεί. Η προτιμώμενη θεραπεία σε όλα τα στάδια είναι η πενικιλίνη, ένα αντιβιοτικό που μπορεί να σκοτώσει τον οργανισμό που προκαλεί τη σύφιλη. Αν ο ασθενής ωστόσο είναι αλλεργικός στην πενικιλίνη, τότε υπάρχει η δυνατότητα χρήσης άλλου αντιβιοτικού.
Μία απλή ένεση πενικιλίνης μπορεί να σταματήσει την πρόοδο της νόσου αν ο ασθενής έχει μολυνθεί μέσα στον τελευταίο χρόνο. Διαφορετικά, μπορεί να χρειαστούν περισσότερες δόσεις του φαρμάκου.
Η πενικιλίνη είναι η μοναδική προτεινόμενη θεραπεία για τις εγκύους που πάσχουν από σύφιλη. Όσες είναι αλλεργικές στην πενικιλίνη, μπορούν να υποβληθούν σε απευαισθητοποίηση που θα τους επιτρέψει να λάβουν το φάρμακο χωρίς παρενέργειες. Σε κάθε περίπτωση, αν μία έγκυος έχει ακολουθήσει αγωγή για σύφιλη κατά τη διάρκεια της κύησης, θα πρέπει να χορηγηθεί αντιβιοτική αγωγή και στο νεογέννητο μωρό της.
Την πρώτη μέρα χορήγησης του φαρμάκου, ο ασθενής είναι πιθανό να εκδηλώσει τη λεγόμενη αντίδραση Jarisch-Herxheimer. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, ρίγη, ναυτία, οξύ άλγος και πονοκέφαλο. Η αντίδραση αυτή δεν διαρκεί συνήθως πάνω από ένα 24ωρο.
Περίοδος παρακολούθησης Μετά τη χορήγηση της θεραπείας, ο δερματολόγος-αφροδισιολόγος θα ζητήσει από τον ασθενή:
Να υποβληθεί σε περιοδικές αιματολογικές εξετάσεις, έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί ότι ανταποκρίνεται στη συνήθη δόση πενικιλίνης. Να αποφύγει τις σεξουαλικές επαφές μέχρι να ολοκληρωθεί η θεραπεία και οι αιματολογικές εξετάσεις να δείξουν ότι η μόλυνση έχει ξεπεραστεί. Να ενημερώσει τους ερωτικούς συντρόφους του έτσι ώστε και αυτοί να εξεταστούν και να υποβληθούν σε θεραπεία, αν κριθεί αναγκαίο. Να εξεταστεί για μόλυνση του ιού HIV. Πρόληψη Η μετάδοση της σύφιλης μπορεί να προληφθεί αν:
Απέχετε από το σεξ ή είστε μονογαμικοί. Η αποχή από το σεξ είναι αναμφίβολα ο ασφαλέστερος τρόπος πρόληψης της σύφιλης. Η επόμενη ασφαλέστερη μέθοδος είναι μία ερωτική σχέση στην οποία και οι δύο σύντροφοι είναι μονογαμικοί. Κάνετε χρήση προφυλακτικού από λάτεξ σε κάθε επαφή. Τα προφυλακτικά μπορούν να περιορίσουν τον κίνδυνο της μόλυνσης, αρκεί να καλύπτουν τις πληγές της σύφιλης. Αποφεύγετε τα αλκοολούχα ποτά και άλλες ουσίες. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή τοξικών ουσιών μπορεί να θολώσει την κρίση και να οδηγήσει σε μη-ασφαλείς σεξουαλικές πρακτικές. Υποβάλλεστε σε σχετικές εξετάσεις πριν από μία εγκυμοσύνη. Αν σκοπεύετε να αποκτήσετε παιδί, συστήνεται να υποβληθείτε σε έλεγχο σύφιλης και άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων πριν προχωρήσετε στη σύλληψη.

Γονόρροια (Βλεννόρροια)
Η γονόρροια ή βλεννόρροια είναι μόλυνση που προκαλείται από ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο βακτήριο, τον γονόκοκκο (Neisseria gonorrhoeae). Μολύνει τόσο τους άντρες, όσο και τις γυναίκες, και συνήθως προσβάλλει την ουρήθρα, το ορθό έντερο και τον λαιμό, ενώ στις γυναίκες μπορεί να προσβάλλει και τον τράχηλο της μήτρας. Η γονόρροια μεταδίδεται συνήθως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να προσβληθούν και βρέφη κατά τη διάρκεια του τοκετού αν νοσεί η μητέρα. Στα μωρά, η γονόρροια πλήττει κυρίως τα μάτια.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για μία κοινή μόλυνση που αρκετές φορές μάλιστα δεν παρουσιάζει καν συμπτώματα. Η θεραπεία της όμως είναι απαραίτητη προκειμένου να μην προκαλέσει σοβαρές και ανεπανόρθωτες βλάβες. Η αποχή από το σεξ, η χρήση προφυλακτικού σε περίπτωση ερωτικής επαφής και η ανάπτυξη μιας αμοιβαίας μονογαμικής σχέσης αποτελούν τους καλύτερους τρόπους πρόληψης του εν λόγω σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος.
Συνοπτικά Η γονόρροια ή βλεννόρροια είναι μόλυνση που προκαλείται από ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο βακτήριο, τον γονόκοκκο (Neisseria gonorrhoeae). Μολύνει τόσο τους άντρες, όσο και τις γυναίκες, και συνήθως προσβάλλει την ουρήθρα, το ορθό έντερο και τον λαιμό, ενώ στις γυναίκες μπορεί να προσβάλλει και τον τράχηλο της μήτρας. Η γονόρροια μεταδίδεται συνήθως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να προσβληθούν και βρέφη κατά τη διάρκεια του τοκετού αν νοσεί η μητέρα. Στα μωρά, η γονόρροια πλήττει κυρίως τα μάτια.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για μία κοινή μόλυνση που αρκετές φορές μάλιστα δεν παρουσιάζει καν συμπτώματα. Η θεραπεία της όμως είναι απαραίτητη προκειμένου να μην προκαλέσει σοβαρές και ανεπανόρθωτες βλάβες. Η αποχή από το σεξ, η χρήση προφυλακτικού σε περίπτωση ερωτικής επαφής και η ανάπτυξη μιας αμοιβαίας μονογαμικής σχέσης αποτελούν τους καλύτερους τρόπους πρόληψης του εν λόγω σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος.
Συμπτώματα Η γονόρροια μπορεί να προσβάλλει διάφορες περιοχές του σώματος, με μεγαλύτερη προτίμηση όμως το γεννητικό σύστημα.
Γεννητικό σύστημα. Οι άντρες παρουσιάζουν πόνο κατά την ούρηση, πυώδεις εκκρίσεις, και πόνο ή πρήξιμο του ενός όρχεως. Αντιθέτως, οι γυναίκες παρουσιάζουν αυξημένες κολπικές εκκρίσεις, πόνο κατά την ούρηση, κολπική αιμορραγία ανάμεσα στις περιόδους, όπως και μετά την κολπική διείσδυση, καθώς και άλγος στην κοιλιακή και πυελική χώρα.
Ορθό έντερο. Μπορεί να εκδηλωθεί κνησμός στην περιπρωκτική περιοχή, πυώδεις εκκρίσεις από το ορθό έντερο, στίγματα έντονου κόκκινου αίματος στο χαρτί υγείας ή ενόχληση από την κινητικότητα του εντέρου.
Μάτια. Όταν η γονόρροια προσβάλλει τα μάτια (γονοκοκκική οφθαλμίτιδα), τότε προκαλείται οφθαλμικός πόνος, φωτοευαισθησία και πυώδεις εκκρίσεις από το ένα ή και τα δύο μάτια.
Λαιμός. Στην περίπτωση αυτή, παρουσιάζεται πονόλαιμος και πρήξιμο στους λεμφαδένες της περιοχής.
Σύνδεσμοι. Όταν ένας ή περισσότεροι σύνδεσμοι μολυνθούν από το βακτήριο (σηπτική αρθρίτιδα), τότε παρουσιάζονται ζεστοί, κόκκινοι, πρησμένοι και ο πόνος είναι ιδιαίτερα οξύς στην κίνηση.
Πότε να επισκεφτείτε τον δερματολόγο Κλείστε ένα ραντεβού με τον δερματολόγο-αφροδισιολόγο σας, αν παρατηρήσετε ύποπτα σημάδια ή συμπτώματα, όπως αίσθημα καύσου κατά την ούρηση ή πυώδεις εκκρίσεις από το πέος, τον κόλπο ή το ορθό έντερο. Απαραίτητη είναι η επίσκεψη και στην περίπτωση που ο ερωτικός σας σύντροφος διαγνωστεί με γονόρροια, ακόμα κι αν εσείς δεν παρουσιάζετε συμπτώματα. Αν δεν ακολουθήσετε θεραπευτική αγωγή, είναι πιθανό να επαναμολύνετε τον σύντροφό σας μετά το τέλος της θεραπείας του.
Αιτίες Η γονόρροια προκαλείται από το βακτήριο Neisseria gonorrhoeae. Συνήθως, το βακτήριο μεταδίδεται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, συμπεριλαμβανομένης της στοματικής, πρωκτικής και κολπικής διείσδυσης.
Παράγοντες κινδύνου Οι παράγοντες που μπορεί να ευνοήσουν την μετάδοση της γονόρροιας είναι:
Η νεαρή ηλικία. Ένας νέος ερωτικός σύντροφος. Ο μεγάλος αριθμός ερωτικών συντρόφων. Μια παλαιότερη διάγνωση γονόρροιας. Επιπλοκές Αν η γονόρροια δεν θεραπευτεί, μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες, όπως:
Στειρότητα στις γυναίκες. Η γονόρροια μπορεί να επεκταθεί και να εισχωρήσει στη μήτρα και τις σάλπιγγες και να επιφέρει πυελική φλεγμονώδη νόσο, προκαλώντας ουλές στις σάλπιγγες, επιπλοκές σε τυχόν εγκυμοσύνη, ακόμα και στειρότητα. Η πυελική φλεγμονώδης νόσος είναι μία σοβαρή μόλυνση που χρήζει άμεσης θεραπείας. Στειρότητα στους άντρες. Η γονόρροια μπορεί να προκαλέσει επιδιδυμίτιδα, δηλαδή φλεγμονή στην οπίσθια πλευρά των όρχεων, εκεί όπου βρίσκονται οι σπερματικοί πόροι (επιδιδυμίδα). Η επιδιδυμίτιδα είναι ιάσιμη, αλλά αν δεν θεραπευθεί, μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα. Επέκταση της μόλυνσης στους συνδέσμους και άλλες περιοχές του σώματος. Το βακτήριο που προκαλεί τη γονόρροια, μπορεί να διαδοθεί μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και να μολύνει και άλλες περιοχές του σώματος, όπως τους συνδέσμους. Στην περίπτωση αυτή, είναι πιθανό να εκδηλωθούν πυρετός, δερματικά εξανθήματα και πληγές, άλγος στους συνδέσμους, πρηξίματα και δυσκαμψίες. Αυξημένος κίνδυνος HIV/AIDS. Η γονόρροια καθιστά τον οργανισμό πιο επιρρεπή στον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), που οδηγεί στο Aids. Οι ασθενείς που πάσχουν και από γονόρροια και από HIV, έχουν αυξημένες πιθανότητες να μεταδώσουν και τις δύο νόσους στους ερωτικούς συντρόφους τους. Επιπλοκές στα βρέφη. Τα μωρά που μολύνονται με γονόρροια από τις μητέρες τους κατά τη διάρκεια του τοκετού, μπορεί να αναπτύξουν τύφλωση, πληγές στο κρανίο και άλλες μολύνσεις. Προετοιμαστείτε για το ραντεβού Α. Στη συνάντηση με τον δερματολόγο-αφροδισιολόγο, θα πρέπει να είστε έτοιμοι να απαντήσετε στα κάτωθι ερωτήματα:
Πότε παρουσιάστηκαν τα πρώτα συμπτώματα; Τα συμπτώματά σας είναι συνεχή ή περιστασιακά; Πόσο έντονα είναι τα συμπτώματα; Έχετε ξαναπροσβληθεί από άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα; Β. Ερωτήσεις που μπορεί να θελήσετε να υποβάλλετε στον γιατρό:
Σε τι εξετάσεις θα πρέπει να υποβληθώ; Θα πρέπει να εξεταστώ και για άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα; Θα πρέπει να εξεταστεί και ο ερωτικός μου σύντροφος για γονόρροια; Πόσο καιρό θα πρέπει να απέχω από τη σεξουαλική δραστηριότητα; Τι μπορώ να κάνω μελλοντικά σε επίπεδο πρόληψης; Ποιες επιπλοκές θα πρέπει να με προβληματίσουν;
Εξετάσεις και διάγνωση Για τον εντοπισμό του βακτηρίου της γονόρροιας στον οργανισμό, θα χρειαστεί η ανάλυση ενός κυτταρικού δείγματος. Το δείγμα μπορεί να συλλεχθεί μέσω:
Εξέτασης ούρων. Η ανάλυση αυτή συμβάλλει στον εντοπισμό του βακτηριδίου στην ουρήθρα. Εκκρίματος της προσβληθείσας περιοχής. Μπορεί να χρειαστεί η λήψη εκκρίματος από τον λαιμό, την ουρήθρα, τον κόλπο ή το ορθό έντερο και η εργαστηριακή του ανάλυση για τον εντοπισμό του ένοχου βακτηριδίου. Εξετάσεις για άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Είναι πιθανό να χρειαστούν εξετάσεις και για άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, καθώς η γονόρροια αυξάνει τον κίνδυνο τέτοιων μολύνσεων, κυρίως των χλαμυδίων, που συχνά τη συνοδεύουν. Η εξέταση για τον ιό HIV συστήνεται επίσης.
Θεραπείες και φάρμακα Θεραπεία για ενήλικες. Στους ενήλικες, η γονόρροια αντιμετωπίζεται συνήθως με αντιβιοτικά. Καθώς το βακτήριο παρουσιάζει στελέχη ανθεκτικά στα φάρμακα, η θεραπεία συνίσταται στην ενέσιμη χορήγηση κεφτριαξόνης (ceftriaxone) σε συνδυασμό με τη λήψη αζιθρομυκίνης (azithromycin) ή δοξυκυκλίνης (doxycycline) από το στόμα. Θεραπεία για συντρόφους. Οι ερωτικοί σύντροφοι θα πρέπει επίσης να υποβληθούν σε εξετάσεις και θεραπευτική αγωγή για τη γονόρροια, ακόμα κι αν δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθείται, είναι η ίδια και είναι αναγκαία προκειμένου να μην υπάρχει επαναμόλυνση του αρχικού ασθενούς. Θεραπεία για βρέφη. Τα μωρά που γεννιούνται από μολυσμένες μητέρες, θα πρέπει να λαμβάνουν αμέσως μετά τον τοκετό ειδικό οφθαλμολογικό φάρμακο. Αν αναπτυχθεί οφθαλμοπάθεια, τότε είναι αναγκαία η χορήγηση αντιβιοτικού. Πρόληψη Για να περιορίσετε τον κίνδυνο μόλυνσης από γονόρροια, ακολουθήστε τις παρακάτω οδηγίες:
Μην παραμελείτε τη χρήση προφυλακτικού. Η αποχή από το σεξ είναι αναμφίβολα ο ασφαλέστερος τρόπος πρόληψης της γονόρροιας. Αν όμως έχετε ενεργή σεξουαλική ζωή, τότε είναι απαραίτητη η χρήση προφυλακτικού σε κάθε μορφή επαφής, είτε στοματική, είτε πρωκτική, είτε κολπική. Ζητήστε από τον σύντροφό σας να εξεταστεί για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Μην έχετε σεξουαλικές επαφές με συντρόφους που παρουσιάζουν ασυνήθη συμπτώματα, όπως αίσθημα καύσου κατά την ούρηση ή εξανθήματα στα γεννητικά όργανα. Φροντίστε να ελέγχεστε τακτικά για γονόρροια αν ανήκετε στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Στην ομάδα αυτή, ανήκουν όσοι έχουν στο ιστορικό τους παλιότερη διάγνωση γονόρροιας ή άλλου σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος, όσοι αποκτούν έναν νέο ερωτικό σύντροφο ή έχουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους.

HIV (AIDS)

AIDS: νόσος της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. Η μόλυνση από τον ιό του AIDS γίνεται μέσω της σεξουαλικής επαφής με φορείς ή ασθενείς ή και από μολυσμένες σύριγγες. Παρόλο που η νόσος δεν μπορεί να θεραπευτεί ακόμα, τα φάρμακα που χορηγούνται έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής φορέων αλλά και των ασθενών. Η αποφυγή πολλαπλών σχέσεων και η χρήση του προφυλακτικού, αποτελούν τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους προστασίας από τον θανατηφόρο ιό.

ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
1. ΔΟΜΙΝΑΡΗ ΑΣΗΜΙΝΑ
2. ΔΗΜΟΥ ΘΟΔΩΡΑ
3. ΝΕΟΚΟΣΜΙΔΟΥ ΜΕΝΙΑ
4. ΠΑΣΧΟΥΔΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΖΟΥ